به نظر می‌رسد هر کدام از کشورهای آسیای مرکزی در تلاش اند که واردات تسلیحاتی خود را تنوع بخشند و این موضوع کشورها را به سمت همکاری با چین و ترکیه و همچنین کشورهای اروپایی و غیره در سرتاسر جهان سوق می‌دهد.

مطالعات شرق/

موقعیت جغرافیایی پیچیده، مشکلات مرزی حل نشده، در کنار نبردهای خونین باعث رشد و تقویت روند مسلح‌سازی در آسیای مرکزی شده‌اند. کدام کشورها صادرکننده تسلیحات به آسیای مرکزی هستند و چه روندهایی را در این منطقه می‌توان شناسایی کرد؟ برای پاسخ به این سوالات، داده‌هایی را از «موسسه تحقیقات صلح بین‌المللی استکهلم» (SIPRI) تجزیه و تحلیل کرده‌ایم.
روش و متدولوژی SIPRI، ارزیابی حجم تحویل تسلیحات قراردادی مهم با استفاده از یک واحد مشترک – ارزش شاخص روند (TIV)- می‌باشد که هدف آن نشان دادن پتانسیل نظامی به جای ارزش مالی است.
تحلیل SIPRI نشان می‌دهد که در تمام کشورهای آسیای مرکزی، به جز ترکمنستان، روسیه اصلی‌ترین تامین‌کننده تسلیحات است. البته، دلیل آن این است که قزاقستان، قرقیزستان و تاجیکستان، اعضای CSTO هستند و ازبکستان نیز به شکلی فعال و در سطح دوجانبه در زمینه مسائل امنیتی با مسکو همکاری دارد. اما مهمترین مزیت این داده ها این است که نشان می دهد کدام کشورها جایگاه دوم و سوم را در صادرات تسلیحات به خود اختصاص می دهند.
داده های مربوط به قزاقستان، متنوع‌ترین لیست تامین‌کنندگان را نشان می‌دهد که شامل کشورهایی مانند کانادا، کره جنوبی، ترکیه، اسرائیل، اوکراین و بسیاری کشورهای دیگر است. روسیه 85 درصد از کل واردات تسلیحات این کشور را بعهده دارد. کشورهای اروپایی با 6 درصد در دومین جایگاه و اوکراین با 3 درصد در جایگاه سوم صادرکنندگان تسلیحات به قزاقستان قرار دارند. ایالات متحده و اسرائیل توانستند هر یک با 3/1درصد، در جایگاه‌های بعدی تامین‌کنندگان تسلیحات قزاقستان باشند. کوچکترین سهم، مختص چین است که مجموعا 1/1درصد تسلیحات این کشور را از سال 1991 تامین کرده است.