مطالعات شرق/

در سال‌های اخیر در بین گروه‌های شبه‌نظامی موجود در افغانستان، گروهی پدیدار شد که خود را دولت اسلامی خراسان نامیده است. این گروه که در بدو پدیدار شدن با ابوبکر البغدادی خلیفه وقت داعش به صورت نیابی بیعت کرد، یکی از بازیگران عرصه ناامنی افغانستان به شمار می‌رود. داعش خراسان در طول شش سال فعالیت خود در افغانستان کارنامه خون باری از خود به جای گذاشته و یکی از اهداف مهم آن شیعیان این کشور بوده است.

به رغم آن که برخی معتقد هستند که طالبان و داعش دو روی یک سکه هستند، اما در عرصه عمل، طالبان یکی از مهمترین‌ و کارآمدترین جریان‌های مقابله کننده با داعش خراسان بوده است. 

به لحاظ بنیان فکری این دو جریان خواستگاه‌های مختلفی دارند؛ یکی پیرو مکتب دیوبندی و دیگری پیرو مکتب سلفی از نوع تکفیری است. طالبان بر این اصل تاکید دارد که گروه‌های شبه‌نظامی فعال در افغانستان باید با امیرالمومنین (رهبر این گروه) بیعت کنند و این برای پیروان داعش که در بیعت با خلیفه بودند، امکان پذیر نبود. 

شکست‌های نظامی داعش خراسان از طالبان، سبب شده که این گروه از راه‌های دیگری تضعیف طالبان را جستجو کند. یکی از این راه‌ها ایجاد تشکیک درباره اصول رفتاری و اعتقادی طالبان است. داعش خراسان در این جنگ نرم اصول رفتاری و اعتقادی طالبان را زیر سئوال برده و این گروه را به دور از شدن از راه و اندیشه ابوحنیفه و رهبران نسل اول طالبان متهم کرده و معتقد است که بسیاری از رفتارها و سیاست‌های این گروه تبعیت از سکولاریسم و دموکراسی غربی می‌باشد. عدم تکفیر شیعیان، تعهد طالبان به عدم دخالت در امور کشورهای دیگر، تعهد رهبران این گروه به تدوین قانون اساسی جدید و برگزاری انتخابات از نظر داعش نشانه‌های گمراهی و الحاد طالبان است. 

در مجموع، تلاش پیروان سلفیت تکفیری در افغانستان برای یک کارزار نرم و فکری علیه طالبان مشهود است که هدف از آن در این مقطع حساس، احتمالا سربازگیری از بین جنگجویان این گروه است.
انتهای مطلب/