مطالعات شرق/

ناامنی‌های فزاینده‌ای که از ابتدای سال 1400 و هم‌زمان با آغاز روند خروج نیروهای خارجی از افغانستان ‏کلید خورد، در نهایت به سقوط کابل و دولت جمهوری در افغانستان و روی کار آمدن مجدد حکومت طالبان ‏منجر شد. از زمان سقوط کابل و آغاز به کار دولت طالبان در شهریور ماه سال گذشته، نخستین جرقه‌های ‏مخالفت توسط «احمد مسعود» از ولایت پنجشیر زده شد. سپس رفته رفته این اعتراض‌ها رنگ و بوی نظامی ‏به خود گرفت و در نهایت نیز با عدم توافق با دولت طالبان و تغییر ناپذیری مواضع سخت‌گیرانه دولت ‏طالبان، صف‌آرایی مسلحانه مخالفان، علیه دولت نوپای طالبان آغاز شد. ‏

هر چند طالبان بارها ادعا کرده است که توانایی تسلط کامل بر جغرافیای افغانستان را دارد و گروه‌های ‏مخالف مسلح برای دولت نوپای آن، اهمیت چندانی ندارند و اصرار دارد که اوضاع تحت کنترل آن است، اما ‏با گذشت یک سال از زمان آغاز به کار دولت طالبان، تعداد گروه‌های مخالف مسلح، و فعالیت برخی از آنها ‏روند صعودی داشته و شواهد حاکی از آن است که آنها با درجات مختلفی عزم مقابله با طالبان را دارند.‏

البته قابل ذکر است که برخی از گروه‌های مسلحی که پس از روی کار آمدن طالبان در افغانستان اعلام موجودیت ‏کرده‌اند، صرفاً در مرحله اعلام حضور باقی مانده‌اند و در مقام عمل در حال حاضر غیرفعال هستند، اما با این ‏حال، از منظر سیاسی جزو مخالفان طالبان هستند و ممکن است در آینده‌ای نه چندان دور به سایر ‏حرکت‌های نظامی علیه طالبان بپیوندند. ‏

با توجه به اهمیت این مسئله و با عنایت به اینکه تا کنون آمارهای فاقد انسجام، پراکنده و غیرقابل استنادی در ‏خصوص تحرکات نظامی و همچنین درباره معرفی تمامی گروه‌های مخالف مسلح فعال علیه طالبان منتشر ‏شده است، مؤسسه مطالعات راهبردی شرق، در این گزارش معرفی منسجمی از این گروه‌ها را به مخاطبان ‏خود ارائه می‌کند. ‏

در این نوشتار عناوین، تشکیلات و جغرافیای فعالیت گروه‌های مخالف مسلح طالبان مرور خواهد شد و ‏سپس از بازه زمانی اول فروردین 1401 تا پایان شهریور ماه فعالیت‌ها و تحرکات نظامی گروه‌های فعال به ‏صورت روزانه بررسی شده و به شکل اینفوگرافیک به مخاطبان مؤسسه ارائه شده است.‏
انتهای مطلب/